NL: Schots regisseur Ben Sharrock focust zijn lens in LIMBO op het lot van mensen die onzichtbaar zijn voor de samenleving: vluchtelingen en asielzoekers die in de marge (over)leven. Op een fictief Schots eiland wacht een groep vluchtelingen op de resultaten van hun asielaanvraag. De jonge Syrische muzikant Omar reisde met zijn grootvaders oed, de koning van de Arabische snaarinstrumenten, vanuit zijn thuisland naar het afgelegen eiland. Zijn broer bleef achter in Syrië en zijn ouders zijn in Istanbul beland. Omars kamergenoot en Freddy Mercuryfan Farhad werpt zich onzelfzuchtig op als zijn manager in een poging om Omar opnieuw te doen musiceren.
Omars odyssee gaat gepaard met het rouwproces dat hij doormaakt bij het verlies van zijn vorige identiteit, de Omar die hij was in zijn thuisland. Als reactie daarop speelt Omar niet langer muziek. Met deadpan humor en satirisch realisme creëert schrijver-regisseur Sharrock een aangrijpende observatie van de vluchtelingencrisis zonder te vervallen in grauwe hopeloosheid. LIMBO is een film over (alternatieve) familie, identiteit en verlies, of eerder gemis. Universele zaken waarin iedereen zich kan terugvinden. En dat is Sharrocks intentie. “This is not a refugee crisis, it's a crisis of empathy, and if this film can help to make people sympathise or empathise with refugees and see their humanity, maybe that could have a positive impact.”
Sharrock zet zijn film bewust in spreidstand tussen realiteit en absurdisme. Op die manier wil hij de kijker aanspreken over een acuut sociaal pijnpunt op een authentieke manier, maar met een surrealistische twist die de uitzichtloosheid weergeeft in beelden van eindeloze wegen en solitaire telefooncellen. Het desolate landschap van het mystieke eiland zet de misplaatsing van de personages extra aan. Journalist Stephen A. Russell zegt het best in zijn 4-sterren review in TimeOut: “There are shots and simple moments in LIMBO that will break and remake you. Sublime.”
English language | Dutch subtitles
EN: In LIMBO, Scottish director Ben Sharrock focuses his gaze on people who are often invisible to larger society: refugees and asylum seekers, surviving in the margins. Set on a fictitious Scottish island, the film follows a group of refugees waiting to hear if their asylum requests were honored. Young Syrian musician Omar travelled with his grandfathers oed, the king of Arabic string instruments, bringing it all the way from his homeland to this remote island. His brother stayed behind in Syria, his parents have ended up in Istanbul. Omar’s roommate, Freddy Mercury-fan Farhad, offers his services as Omar’s manager in an attempt to get his friend to play the oed again.
Omar’s odyssey is also a story of grief, as he has left behind his previous identity and homeland. To deal with it, Omar has stopped playing music. The film depicts this crisis with deadpan humor and satirical realism to craft a gripping look at the refugee crisis that avoids the pitfalls of bleak pessimism. LIMBO is a film about (found) families, identities and loss. These are universal themes, and that’s exactly what Sharrock intended to show: “This is not a refugee crisis, it's a crisis of empathy, and if this film can help to make people sympathise or empathise with refugees and see their humanity, maybe that could have a positive impact.”
Sharrock intentionally blurs the lines between realism and absurdism, thus confronting the viewer with an acute social issue in an authentic way, but with a surrealist twist that depicts hopelessness through imagery such as endless roads and solitary phone booths. The desolate landscape of the mystical Scottish island further emphasizes how out of place its main characters are. In a 4-star review for TimeOut, journalist Stephen A. Russell wrote: “There are shots and simple moments in LIMBO that will break and remake you. Sublime.”
