Made in Italy: L’incredibile storia dell’isola delle Rose (2020) - Sydney Sibilia

In partnership with Istituto Italiano di Cultura in Brussels

NL: Sommige verhalen zijn zo ongeloofwaardig dat ze vrágen om een verfilming. Zo ook het verhaal van Rozeneiland voor regisseur Sidney Sibilia. Een zelden gehoorde anekdote in de geschiedenis van Italië: de Esperantische Republiek Rozeneiland, gesticht in mei 1968 voor de kust van Rimini en enkele maanden later gezonken, in februari ‘69. Een utopische ministaat, bedacht door de visionaire ingenieur Giorgio Rosa. Zijn verhaal bracht Sibilia naar het zilveren doek voor Netflix. Hij levert een ambitieus en ambachtelijk gemaakte film af, met de focus op de bizarre aard van het verhaal.

Het verhaal in kwestie: terwijl eind jaren zestig de jongere generaties vochten om de wereld te veranderen, bouwt jonge ingenieur Giorgio (gespeeld door Elio Germano, die in 2020 op de Berlinale een prijs won voor Beste Acteur in Hidden Away) de wereld waar hij altijd al van had gedroomd. Een stalen platform van 400 vierkante meter, 6 mijl van de kust van Italië, in extraterritoriale wateren. De enige bestaande regel in deze nieuwe microstaat: de bewoners zijn er vrij van elke regel. Giorgio vroeg de Verenigde Naties om “Rozeneiland”, dat inmiddels was uitgegroeid tot bedevaartsoord voor de dromers van de wereld, te erkennen als onafhankelijke staat. De Italiaanse regering was not pleased en bracht de utopie uiteindelijk met geweld ten einde, door het platform aan gruzelementen te blazen.

Sibilia schreef het scenario voor de film samen met Francesca Manieri. Ze kozen ervoor de film een komische ondertoon te geven, al vanaf de eerste scène waarin we de tot het bot verkleumde Giorgio zien in de lobby van de Raad van Europa in Straatsburg – waar hij wacht op zijn beurt om Rozeneiland te verdedigen tegen de Italiaanse staat, die in zijn optiek slechts floreert door vrijheid te beteugelen. Wat volgt is een lange serie flashbacks waarin we alle stappen zien die Giorgio tot hier hebben geleid. Van de oprichting van zijn ministaat, waarvan hij zelf de president is, van zijn ingenieursdiploma tot het bedenken van speelgoed dat hem “telkens het doelwit van de politie maakt” – zoals zijn woedende ex Gabriella (Matilde De Angelis) het beschrijft – tot en met de vonk die in de geest van anarchist en idealist Giorgio ontbrandt wanneer hij een reclameposter van een oliemaatschappij tegenkomt, met daarop de snerende boodschap: “Ons platform, jouw vrijheid.”

Een deftig gefilmde en visueel boeiende film. “L’INCREDIBILE STORIA DELL’ISOLA DELLE ROSE” is een glanzende reconstructie van de jaren zestig, overspoeld met pasteltinten en muzikale hits van die tijd. De film is soms zo absurdistisch dat je er bijna niet meer in gelooft, wat ironisch is, gezien het feit dat ondanks alle gekkigheid, dit verhaal echt gebeurd is.

(Vrij bewerkt van een CinEuropa-recensie)

EN: There are some stories which, upon hearing them, you can’t help but feel they should be turned into a film. This is how it was for Sydney Sibilia when he learned about the unbelievably true yet seldom remembered case of the Esperantist Republic of Rose Island, founded in May 1968 off the coast of Rimini and sunk some months later in February ’69. And it’s this story of a utopian land born out of the mind of a visionary, Bologna-born engineer, Giorgio Rosa. Sibilia brought his story to the big screen for Netflix, delivering an ambitious and well-made film, with a high focus on the ludicrous nature of the story.

The story in question beggars belief: while the younger generations were fighting to change the world (in the late 1960s), the young engineer played by Elio Germano (crowned Best Actor at 2020’s Berlinale for his part in Hidden Away) proceeded to build the world that he’d dreamed of, all by himself, constructing a steel platform/island which measured 400 square metres and was located 6 miles off the Romagna coast, in extraterritorial waters, where the sole existing rule was to be free from any rules. Rosa asked the United Nations to recognise “Rose Island” - which had, in the meantime, become a hallowed destination for dreamers hailing from all around the world - as an independent state. The Italian government were entirely against the initiative. They used force to put an end to Rosa’s adventure, blowing the platform to smithereens in what would come to be known as the only war of aggression ever fought by the Italian Republic.

Writing the screenplay alongside Francesca Manieri, Sibilia chooses to endow the entire enterprise with a comic tone, from the very first sequence where we see the Italian engineer chilled to the bone in the lobby of the Council of Europe in Strasbourg, as he waits to be received in order to put forward his case and to assert his position against an Italian state which, in his opinion, is only familiar with one form of freedom: the “conditioned” kind. What follows is a long flashback retracing the steps which led to the founding of the small Independent State of which Rosa has declared himself President: from his degree in engineering to the creation of “toys which are constantly getting you arrested” - as his enraged ex-girlfriend Gabriella (Matilda De Angelis) describes his inventions – right on through to the spark which is ignited in anarchist and idealist Giorgio’s mind when he happens upon an oil company’s advertising poster (“Our platform, your freedom”).

Wisely shot and visually captivating with its glossy reconstruction of the 1960s, awash with pastel tones and musical hits of the time, the film does, at times, feel somewhat unbelievable, which is ironic given that for all its absurdity, the fundamental story is true.

(Loosely edited from a CinEuropa review)

IT: Visionari, innovatori, ricercatori di esistenze da vivere fuori dagli schemi. Sono gli (anti)eroi amati da Sidney Sibilia, cacciatore di racconti tra il surreale e l’anarchia, che questa volta propone L’incredibile storia de L’Isola delle Rose.
Prodotto da Groenlandia, società fondata da Sibilia e Matteo Rovere, il film racconta la vita e il genio dell’ingegnere bolognese Giorgio Rosa che, sull’onda del mare rivoluzionario sessantottino, costruisce una piattaforma artificiale galleggiante, in prossimità di Torre Pedrera, al largo di Rimini, fuori dalle acque territoriali, proclamandola stato indipendente.
Un inno giovanile alla libertà, il suo, che diviene microuniverso, con l’Esperanto come lingua ufficiale, e gestito da un proprio Governo, gettando per quasi un anno scompiglio tra le istituzioni e l’opinione pubblica italiana e internazionale. Il sogno di Rosa – morto nel 2017 –si infrange tra i flutti nella primavera del 1969, con la distruzione della piattaforma e del suo mondo utopico.
Oltre alle frotte di turisti e curiosi, attratti dalle feste in alto mare, l’Isola vanta anche un cittadino stabile, con una storia che già di suo potrebbe divenire film; ci riferiamo al naufrago Pietro Bernardini che, dopo aver rischiato la vita durante una tempesta marina, approda sulla piattaforma affittandola per viverci.

Giorgio Rosa ha il volto di Elio Germano, affiancato in questa avventura dalla brava Matilda De Angelis, e da Leonardo Lidi, Tom Wlaschiha e Violetta Zironi, con la partecipazione di Andrea Pennacchi, Fabrizio Bentivoglio e Luca Zingaretti, nel ruolo di Giovanni Leone. Girato in parte a Bologna, Rimini e Riccione il film è stato supportato da Emilia-Romagna Film Commission, che ha fornito assistenza alla produzione per le location e durante le riprese.

(Origine: EmilioRomagnaCultura)