'Somewhere between being born and death' - Masterproef Drama: Regie-Schrijven
- LICHTING RITCS
- THEATERAFDELING
- performance

Wie onze bachelorstudenten aan het werk wil zien, is ook van harte welkom op Campus Kaai voor de Bachelorproeven Drama: Regie-Schrijven van 11 tot en met 13 juni. Je kan op elke dag de vier Bachelorproeven na elkaar zien.
(MIS)KEEN - Bila Belachew | 11 juni om 19:00 12 juni om 16:00 13 juni om 19:00 | Campus Kaai
Studio 4 |
Club Flamingo - Thomas Delepaut | 11 juni om 20:30 12 juni om 17:30 13 juni om 16:00 | Campus Kaai
Studio 5 |
Van de dingen, een leven - Luka Mariën | 11 juni om 16:00 12 juni om 20:30 13 juni om 17:30 | Campus Kaai
Studio 5 |
Ode aan 52 - Hikmat Vanthomme | 11 juni om 17:30 12 juni om 19:00 13 juni om 20:30 | Campus Kaai
Studio 4 |
Degene die te lang aan’t lijden is
Degene die te lang aan’t leven is
Degene die te lang hetzelfde weet
Degene die te lang in hetzelfde gelooft
Degene de realiteit net even iets anders wil zien.
Flamingo’s die aan de rand van de groep staan, ervaren meer stress en leven doorgaans minder lang. In gevangenschap worden daarom vaak spiegels aan de rand van het verblijf geplaatst. Zo krijgen de dieren het gevoel dat ze toch omringd zijn door soortgenoten. Alles heeft de kop laten hangen en de vingers in de oren gestopt. Wat komt er? Een knal? Een vuur? Een zondvloed?
De kunst van het puzzelen:
Een beeld uitgesneden in levenloze, vormloze, betekenis- informatiearme elementen. Bij een puzzel zijn het niet de elementen die het geheel bepalen, maar het geheel dat de elementen bepaald. In weerwil van de schijn is het geen spel dat je in je eentje speelt: iedere beweging die de puzzelaar maakt heeft de maker van de puzzel voor hem gemaakt: ieder stukje dat hij pakt en nog eens pakt, onderzoekt en betast, iedere combinatie die hij uitprobeert en nogmaals uitprobeert, iedere aarzelende poging, iedere hoop, iedere ontmoediging, zijn door de ander vastgelegd, berekend en bestudeerd. Het enige dat telt is de mogelijkheid een stukje met andere stukjes samen te voegen.
Uit het leven een gebruiksaanwijzing, Georges Perec.
Ode aan 52 is een eerbetoon aan een ex-politieke gevangene van Robben Island.
Hij die zei: Als jullie na dit bezoek terug naar huis gaan, waar dat ook mag zijn, vertel het aan iedereen die je kent. Vertel hun wat er hier in deze gevangenis is gebeurd.
Hij die zei: Als jullie straks naar buiten gaan, laten we meer van elkaar houden.
Hij die zei: Kunnen we stoppen met…
Nummer 52 was mijn gids.
Samen liepen we door de lege gangen waar je de zee kon horen.
Ik hoorde de zee.
Ik hoorde zijn stem.
Ik zag tranen in de ogen van de bezoekers, klaar om te rollen van hun wangen.
Een overstroming van verdriet.
Hoe hebben wij dit toch laten gebeuren?
Het ongeloof verdrinkt.
En menselijkheid drijft op tranen.
Ode aan 52 is mijn poging om zijn woorden levend te houden.
Een kleine stem tegen vergetelheid.