"De natuur is niet langer de omgeving van de mens."
Al van bij het begin van hun studies hadden regisseur Jannes Callens en cinematograaf Sven Aerts een gedeelde interesse voor het sublieme. Samen realiseerden ze 'A Dark Horizon Of Thought', een experimentele documentaire dat handelt rond de vervreemding van de mens ten opzichte van de natuur. Naar aanleiding van LICHTING RITCS spraken we met cinematograaf Sven Aerts.
Hoe voelt het om af te studeren? Hoe blik je terug op het RITCS?
Sven: "Ik ben blij dat het afstuderen nog relatief normaal is kunnen verlopen. We zijn even door corona moeten stoppen met de ateliers maar die zijn hervat met de nodige maatregelen. Daardoor hebben we met iedereen alle projecten tot een mooi einde kunnen brengen. Ook het jurymoment kon nog fysiek plaatsvinden in de cinema.
Terugblikken op mijn tijd in het RITCS doe ik met een brede glimlach. Een prachtige tijd gevuld met plezier, mooie projecten en veel experimenten met het film medium. Hier heeft onze klas een grote rol in gespeeld, omdat wij altijd elkaar probeerde te pushen naar het maken van nieuwe en mooiere dingen. Voor mij waren deze drie jaar ook net genoeg om mezelf een mooie basis te geven qua cinematografie. Nu ben ik klaar om de werkwereld in te gaan en mezelf te ontplooien in de komende jaren tot een volwaardige DOP."
Waarover gaat je eindwerk en waarom wou je dit verhaal mee vertellen?
Sven: "“A Dark Horizon Of Thought” is een experimentele documentaire dat handelt rond de vervreemding van de mens ten opzichte van de natuur. De natuur is niet langer de omgeving van de mens, maar wordt een resource die door de mens wordt misbruikt. Bos wordt object. Object krijgt agency en onderhoudt een troebele relatie met de menselijke soort. Al vanaf onze eerste twee jaar aan het RITCS hadden de regisseur Jannes en ik een gemeenschappelijke interesse voor het sublieme. Na meerdere malen het op café er over gehad te hebben kwam Jannes met het idee om zijn creatieve documentaire op te trekken rond dit onderwerp. Ik was direct overtuigd om mee te werken aan het project omdat ik voelde dat dit iets kon zijn waar wij beide met veel passie aan konden werken. Vanaf het begin was het duidelijk dat dit een gigantische zoektocht ging worden naar de juiste beelden."
Hoe ben je tot de gekozen visuele stijl gekomen?
Sven: "Het onderwerp gaf niet direct een duidelijk beeld van wat er zou moeten worden gedaan qua cameravoering. Er is geen tastbare of afgebakende protagonist. De natuur heeft nu eenmaal vele vormen en wij moesten zoeken naar de alomvattende en kloppende vorm voor dit project. Het was meteen duidelijk dat het geen conventionele film ging worden. We zijn onze draaidagen dan ook gestart zonder vooringenomen stijl. Wel wisten we wat de beelden moesten vertellen en zo begonnen we aan onze zoektocht. De opnames waren zeer door gevoel en beeld gedreven, de stijl zelf maakte niet uit. Als het juist aanvoelde werd het gedraaid. Er was geen kader waar het in moest passen."
Hoe is het creatieproces verlopen?
Sven: "Aan het begin van het creatief proces werd er besloten om het grootste deel van de film op pellicule te draaien . Dit heeft het creatief proces in de positieve zin beïnvloed. Door deze keuze is er meer nagedacht over wat de beelden wouden zeggen en of ze kloppen in het verhaal dat we wouden vertellen. Voor de rest van de beelden en het verhaal was er een wisselwerking tussen Jannes en mezelf. Jannes had als regisseur een aantal visuele ideeën die ik op mijn beurt probeerde te realiseren. Onze draaidagen waren één grote zoektocht naar de juiste beelden en deze werden ook pas opgenomen als we 100% zeker waren. Dit zorgde ervoor dat er zorgvuldig werd nagedacht of het beeld wel het juiste vertelde en dat bijna alles wat opgenomen werd in de uiteindelijke montage zit. De dagen dat we digitaal filmden waren op hun beurt weer gevuld met experiment. We zochten beelden die de verbeelding prikkelden en het verhaal tot een hogen niveau konden tillen. Na veel experimenteren wisten we wat we wouden en konden we deze film finaliseren en optimaal opnemen."
Still: 'A Dark Horizon Of Thought'
Op welke aspecten van je eindwerk ben je het meest trots?
Sven: "Ik ben zeer trots op de manier waarop we hebben gefilmd. We hebben nooit direct opgenomen wat we wouden. Niet alleen omdat we met pellicule werkten maar ook omdat ik altijd zeker wou zijn dat het toch niet beter of mooier zou kunnen. Ik wou uitsluiten dat ik spijt zou hebben dat ik niet meer geduld had. Een goed voorbeeld hiervan is het beeld met de wolken. Hier zijn we verschillende keren voor moeten terugkeren naar de locatie. Puur omdat het weer het niet toeliet of omdat het gevoel niet juist zat. Soms waren er te veel wolken, dan weer te veel wind. Door vol te houden en niet te snel tevreden te zijn heb ik het beeld kunnen opnemen in slechts één take."
Wie zijn je grote (internationale) voorbeelden?
Sven: "Ik probeer zo veel mogelijk werk van verschillende mensen te bekijken en ervan te leren. Maar er zijn er twee makers wiens werk voor mij heel invloedrijk zijn, namelijk Andrei Tarkovsky en Robby Müller. Niet alleen films maar ook uit werken van schilders als Caravaggio, John Atkinson Grimshaw en de veel recentere Bendt Eyckermans valt veel inspiratie uit te halen."
Wat zijn je plannen voor de komende maanden?
Sven: "Mijn focus ligt nu bij ervaring opdoen. Ik probeer zoveel mogelijk te werken op sets als 2e camera assistent of electro om zo meer te weten te komen over werk methodieken en natuurlijk ook om financieel rond te komen. Verder probeer ik af en toe mezelf te storten op projecten als DOP voor videoclips, kortfilms en documentaires. Verder zal ik in 2021 nog aan een aantal masterdocumentaires werken van het RITCS."
Wat neem je mee uit je ervaringen op het RITCS?
Sven: "Het RITCS heeft me vooral geleerd hoe belangrijk een groepsdynamiek kan zijn voor een filmproductie. Als een team volledig op elkaar is ingewerkt ontstaat er iets moois. Mensen kunnen elkaar verder pushen en uitdagen om steeds verder te gaan in het uitdiepen van een visueel verhaal."