116 minuten | VO st EN (Duits gesproken, Engels ondertiteld) Sabzian Milestones
Nederlands:
Kort voordat de DDR (het voormalige Oost-Duitsland) in 1987 ophield te bestaan, reisde filmmaker Helke Misselwitz per trein naar het noorden van het land. Onderweg kwam ze vrouwen van verschillende leeftijden en achtergronden tegen. Ze legde hen met een zeldzame precisie en zachtaardigheid vast. “Volgens de wet staan vrouwen al bijna veertig jaar legaal en economisch gelijk aan mannen,” zei Misselwitz. “Maar wat is er in die periode veranderd in hoe men zich naar elkaar toe gedraagt? Dat interesseerde mij.”
Met het oog op haar eigen verleden - Misselwitz werd geboren bij een gesloten treinovergang - wilde de filmmaker onderzoeken hoe het leven van vrouwen en meisjes in een socialistisch systeem eruit ziet, en hoe zij zelf het liefst zouden willen leven. De vrouwen - twee jonge punkers, een arbeider in een briketfabriek, een Berlijnse econome en een hoogbejaarde dame die haar diamanten huwelijk viert - vertellen openlijk over hun teleurstellingen, hun verlangens en hun hoop. Nog nooit eerder hadden inwoners van de DDR zich zo blootgegeven, nog nooit eerder waren zij zo natuurlijk voor de camera aan het spreken over hun levens en hun dromen. Met de keuze voor de titel “Vaarwel, winter,” leek de film al te hinten op de onhoudbaarheid van de DDR als land. Het riekt naar de veranderende attitudes in het Oost-Duitsland in de jaren tachtig, die uiteindelijk de Berlijnse muur tot val brachten en leidden tot de hereniging van Duitsland, een jaar later.
(Bron: Sabzian)
English:
In 1987, shortly before the collapse of the GDR, Helke Misselwitz travelled by train from her home near Zwickau in the south to the north coast of East Germany. Along the way, she met women of different ages and backgrounds, whom she filmed with rare tenderness and precision. “For almost forty years, the law has established that women are legally and economically equal to men,” Misselwitz said. “But what has happened in those 40 years in people’s behaviour towards one another? That’s what interested me.”
Referring to her own biography – she was born in front of a closed railway crossing – the filmmaker explores how women and girls live in “real existing socialism” and “how they want to live”. The women – two young punks, a worker in a briquette factory, a Berlin economist, and an 85-year-old woman celebrating her diamond wedding anniversary – tell of their disappointments, desires and hopes. Never before had anyone in the GDR appeared so openly and at the same time so naturally in front of the camera to talk about their circumstances and dreams. With the programmatic title “Farewell Winter”, the film marked the untenability of the official stance. It pointed to a clear shift in the mood in East Germany, which finally broke out a year later.
(Source: Sabzian)
This screening is a special collaboration with Sabzian.
