Children’s Games, een serie korte video’s die in 1999 werd opgestart door Francis Alÿs, baant zich een weg langs allerhande kinderspelen en maakt er een visuele inventaris van. De kunstenaar hangt zijn ontdekkingstocht op aan de gewoontes van de openbare plaatsen. Steden en dorpen, plaatsen waar gemoedelijkheid heerst en gebieden waar conflict en spanning overheersen – zoals een jezidisch vluchtelingenkamp in Irak, in 2016 – ontvangen de topografische verbeelding waar de ludieke activiteiten zich afspelen. Tussen de gedeelde regels van elk spel klinken een symbolische orde en haar mogelijke herontdekking door. In Mexico, in Venezuela, in België, in Frankrijk, in Jordanië, in Afghanistan, in Marokko, in Irak of in Nepal, de recreatie vermengt zich met het ritueel en de heruitvinding van de realiteit, terwijl de kunstenaar en zijn camera worden uitgedaagd tot een vorm van participatie. De keuze van de invalshoek en het begeleiden van de beweging condenseren de verdoken ruimte-tijd van het spel zoals een schets of een schema met de losse hand, op het patroon. Francis Alÿs’ eerste liefde was de architectuur – hij studeerde aan de IUAV in Venetië – later startte hij zijn artiestenpraktijk op in Mexico. Sinds de jaren 1990 ontwikkelt hij een conceptueel oeuvre gebouwd doorheen het reizen, het rondlopen en de ontmoeting.
(Tekst: Kanal Brussels)
English:
Children’s Games, a series of short videos initiated by Francis Alÿs in 1999, wanders through the childish activity of play in the fashion of a visual inventory. The artist focuses his exploration on the uses of the public space. Towns and villages, places of rest and zones of conflict or suspense – like a Yezidi refugee camp in Iraq in 2016 – welcome the topographic imagination in which the playful activity takes place. A symbolic order and its possible reinvention resonate in the rules shared between each game. In Mexico, Venezuela, Belgium, France, Jordan, Afghanistan, Morocco, Iraq and Nepal, recreation blends with ritual and the redevelopment of experience, while the artist and his camera are challenged to a form of participation. The choice of a point of view and the accompaniment of a movement condense the furtive space-time like a hand-drawn sketch or diagram on the motif. Francis Alÿs first turned to architecture – he trained at IUAV in Venice – before launching into his artistic practice in Mexico. Since the 1990s he has been developing a conceptual body of work through displacement, wandering and encounter.
(Credit text: Kanal Brussels)
Français:
Children’s Games, série de courtes vidéos initiée par Francis Alÿs en 1999, chemine dans les pratiques enfantines du jeu avec l’esprit d’un inventaire visuel. L’artiste attache son exploration aux usages des lieux publics. Villes et villages, lieux de quiétude et zones de conflit ou de suspens – tel un camp de réfugiés Yézidi en Irak, en 2016 -, accueillent l’imaginaire topographique où s’inscrit l’activité ludique. Dans les règles partagées de chaque jeu résonnent un ordre symbolique et sa possible réinvention. Au Mexique, au Venezuela, en Belgique, en France, en Jordanie, en Afghanistan, au Maroc, en Irak ou au Népal, la récréation se mêle au rite et à la réélaboration du vécu, tandis que l’artiste et sa caméra sont mis au défi d’une forme de participation. Le choix d’un point de vue, l’accompagnement d’un mouvement, condensent l’espace-temps furtif du jeu à la manière d’une esquisse ou d’un diagramme à main levée, sur le motif. Francis Alÿs a tout d’abord choisi l’architecture – il s’est formé à l’IUAV de Venise – avant d’entreprendre sa pratique d’artiste à Mexico. Il développe depuis les années 1990 une œuvre conceptuelle construite à travers le déplacement, la déambulation et la rencontre.
