Short Intensive Program: studenten van RITCS en KCB opnieuw naar Kaapstad!

Het Global Minds-project, ondersteund door de Vlaamse Hogescholenraad koos voor een tweede keer na het succes van vorig jaar om de beurs voor het Short Intensive Program (SIP), uit te reiken aan de studenten Professionele Bachelor Audiovisuele Kunsten (PBAK), in samenwerking met de afdeling Musical van het Koninklijk Conservatorium Brussel (KCB). 11 enthousiaste studenten vertrokken vol goede moed naar Kaapstad om de co-creatie met AFDA Cape Town Filmschool voort te zetten. Hier werden op vijf dagen tijd vier performance installaties gebouwd en live gestreamd, die elk een uitzonderlijk verhaal vertelden.

Op de eerste dag hebben de PBAK & KCB studenten samen met de AFDA studenten een workshop gevolgd onder begeleiding van Mia Vaerman. In deze workshop werden persoonlijke verhalen gedeeld. Dit waren momenten waarin je een gevoel van trots ervaarde. Hier kwamen persoonlijke en soms emotionele verhalen naar voren. Dit was de basis van de start van SIP.

Vervolgens werden er groepjes gevormd waarin er werd gebrainstormd. De studenten konden de lezing als inspiratie gebruiken. Ook was het mogelijk inspiratie uit het verhaal van Sunjunta te halen die opstaat en zijn kracht weer vindt. Samen met de studenten van AFDA werden door PBAK & KCB de projecten gerealiseerd tot 4 unieke eindresultaten.

VOICE

Lukas Vleugels - Kiani Khatri Chetri

‘VOICE’ vertelt het verhaal van een jonge vrouw gevangen in haar eigen realiteit. Vanaf de eerste stappen van het project ‘VOICE’ zijn we als groep op zoek gegaan naar wat ons verbindt. “Wat verbindt ons?” Dat was de kernvraag die ons richting gaf. Al snel ontstond het personage Isabelle, een complexe ziel, gekweld door haar eigen gedachten en de onzichtbare muren van haar bestaan.

Het schrijven van ‘VOICE’ kende een fundamentele eis: een AI-genereerde stem die niet alleen de leidraad zou vormen van het verhaal, maar ook een begeleidende, bijna alwetende aanwezigheid zou zijn. Deze stem werd het kloppende hart van het stuk; een fluistering in het donker, een constante echo die Isabelle uitdaagt, begeleidt en soms confronteert. Het is niet zomaar een stem; het is haar geweten, haar angst, en misschien zelfs haar bevrijding.

Het concept achter ‘VOICE’ draaide om het manipuleren van perspectief. We wilden de aandacht richten op een ogenschijnlijk centraal personage: Isabelle. De kijker zou aanvankelijk geloven dat zij de spil is van het verhaal. Maar niets is minder waar.

Langzaam, bijna ongemerkt, onthult de AI-stem zijn werkelijke rol. Hij is niet slechts een begeleider, maar de drijvende kracht, de stem die Isabelle’s wereld kleurt, beperkt en soms openbreekt.

Tijdens de opvoering zien we een spel ontstaan; een spel van aantrekken en afstoten, van wantrouwen en overgave tussen de AI-stem en Isabelle. Het is een welles-nietes-spel, een gevecht om controle, een zoektocht naar waarheid. De dialogen zijn eenvoudig, soms ironisch, maar altijd geladen met betekenis.

De climax van het stuk brengt een onverwachte onthulling: in onze dagelijkse realiteit geloven we dat wij zelf de hoofdrol spelen in ons eigen verhaal. Maar de enige echte hoofdrol wordt vertolkt door die ene constante: de stem in ons hoofd. Die stem die fluistert, oordeelt, troost en bekritiseert. Het geweten dat nooit zwijgt, dat ons confronteert met onze angsten en ons dwingt naar binnen te kijken.

‘VOICE’ nodigt uit tot reflectie. Wie is werkelijk de verteller van ons verhaal? En wat gebeurt er als die stem niet meer van onszelf lijkt te zijn, maar een manifestatie van iets groters, iets dat we niet altijd begrijpen? Het is een verhaal over macht en machteloosheid, over controle en verlies, en bovenal: over de strijd om de stem in ons hoofd de baas te blijven.

Om het werk kleur te geven hadden we besloten om naast de AI-stem (gemaakt met Eleven Labs voice changer), ook gebruik te maken van AI-visuals (die we zouden genereren met Unreal Engine), in combinatie met een soundscape (gemonteerd in Première Pro), fysieke props en een fysiek personage. Alles zou naadloos op elkaar worden afgesteld om het zo tot 1 geheel te breien. Dit alles gaf het stuk meer diepgang, gelaagdheid en maakte de ervaring interessanter.

Unreal Engine

Owen Van Doorslaer

Voor onze voorstelling hebben we gebruikgemaakt van Unreal Engine. Unreal Engine is een real-time 3D creatie Game engine software die gebruikt wordt voor het bouwen van simulaties/animaties, het filmen en belichten van de simulaties/animaties en tot het uitrenderen van deze simulaties/animaties.

Wij hebben unreal gebruikt om onze backprojection te animeren waardoor het lijkt dat ons personage leeft in een virtuele wereld. We zijn begonnen met het bouwen van verschillende Plains (2D vlakken). Hierop hebben we verschillende foto’s geplaatst die gegenereerd zijn door MidJourney (Een AI Foto genererende website). Daarna hebben we in Unreal Engine een sequence gemaakt met een in game Cinema Actors (Dit zijn virtuele camera’s die je kan opstellen om te filmen in de game zelf.) en deze geanimeerd zodat het lijkt dat ons personage in de virtuele wereld rondwandelt. Hierna hebben we nog wat sound effects en een voice-over toegepast in Adobe Première Pro om de volledige ervaring dynamischer te maken.

Ceremonies

Aimy Vanden Bemden - Mira De Mulder

In ons deel van de voorstelling zijn we gestart met het thema ceremonies. Voor allerlei soorten gebeurtenissen bestaan er ceremonies, en wij kozen er vier uit: oorlog, huwelijk, begrafenis en sport. Rond deze vier ceremonies hebben we visuals gegenereerd, die na elkaar werden gespeeld, begeleid door een pakkende soundscape.

Deze soundscape hebben we in de studio opgenomen door zelf geluiden in te spreken. Zo hebben we bijvoorbeeld een typisch Afrikaanse ululatie nagebootst. Dat lag buiten onze comfortzone, maar het was ontzettend leuk om te doen en paste perfect binnen het thema ‘trouw’. Het was erg boeiend om dit aspect van het audiovisuele te verkennen, aangezien we hier binnen onze opleiding aan het RITCS nog weinig ervaring mee hadden.

Daarna volgde onze eigen ceremonie, waarin we personages uit elk van de vier gekozen ceremonies samen brachten om samen een nieuwe ceremonie te vieren. Deze werd geleid door een oude, wijze man met een djembé, die het volk een ritmische beat aangeleerde. Toen hij tevreden was en het volk in harmonie wist te verenigen, verliet hij het podium met een brede glimlach. "Unite them all."

De setting die we hiervoor hebben gecreëerd was een grote eik, waaronder de oude wijze man het volk samenbracht. Deze boom stond symbool voor hoop en verbinding — een plek waar verschillen vervagen en eenheid ontstaat.

Lines

Sazan Loomans

Dit stuk gaat over twee personages, die elk op een andere manier proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid: de één door gevoelloos te worden, de ander door chaos op te zoeken. Het begint in het donker, met alleen twee spotlights die het podium verlichten. Door veranderingen in licht, kleur en sfeer die geprojecteerd worden, zie je het verschil tussen hoe de twee zich voelen en denken. De visuals zijn AI gegenereerd.

Eén personage komt terecht in een wereld vol water, dat staat voor afstand, stilstand en het afsluiten van gevoelens. De ander wordt omringd door vuur, symbool voor energie, onrust en innerlijke strijd. Hun verhalen spelen zich af, totdat ze elkaar ontmoeten en even echt contact maken.

Dan wisselen hun werelden: de rustige wordt in vuur gegooid, de onrust belandt in het water. Ze zijn even van slag, maar gaan op onderzoek uit in deze nieuwe omgeving. Langzaam beginnen ze op elkaar te lijken in hun bewegingen. Dat laat zien dat ze elkaar beginnen te begrijpen en zich in elkaar kunnen verplaatsen.

Aan het einde wordt alles weer donker. Elk personage zit onder een eigen spotlight, opgerold in een foetushouding. Het stuk eindigt zoals het begon: stil en zonder beweging. Er is geen duidelijke oplossing, alleen een terugkeer naar de binnenwereld waar ze zo graag uit wilden ontsnappen.

Techniek

Brent De Win

Op ons SIP project hebben we gebruikgemaakt van een podium waar op de achtergrond een doek hing met backprojection. De visuals die hierop geprojecteerd werden stonden in verband met een server die ‘resolume’ noemde. Daar kunnen bronnen (=videoclips of audio) afgespeeld worden en dan zo geprojecteerd worden.

De groep Collab or Collapse zorgde voor een zand performance. Zij maakten een constructie van plexi glas waarbij een GoPro onder het zand naar het zand toe keek. Hier werd de zwarte achterkant van de live videoverbinding transparant gemaakt. Zo kon tijdens de bewegingen achter het zand een video gezet worden.

Ook sloten we een camera aan die naar het podium toe gericht stond, dit om live verbinding te maken met een online call naar het thuisfront.

Collab or Collapse

Margaux Decleyre

Het concept Collab or Collapse ontstond uit het samenbrengen van ideeën en fascinaties van vijf studenten. Al tijdens onze eerste brainstorm werd duidelijk: we wilden allemaal werken rond de natuur, niet alleen als thema, maar ook door letterlijk een stukje natuur de studio binnen te brengen.

Wij geloven dat de mens niet meer of minder is dan een dier of een plant. Alles is met elkaar verbonden, en alleen door samenwerking kunnen we zorg dragen voor onze planeet.

Onze voorstelling was een abstracte dansperformance zonder dialoog, waarin ruimte is voor eigen interpretatie. We werkten met zelf opgenomen videobeelden met lange sluitertijd, waardoor gezichten vervaagden en een gevoel van anonimiteit ontstond. Deze projecteren we achter een laag zand; naarmate het zand werd weggeveegd, werden delen van de beelden zichtbaar. Zand werd zo het leidende element in onze zoektocht naar een antwoord op de vraag: “Are we the people?”, want van het kleinste zandkorreltje tot het uitgestrekte heelal is alles met elkaar verbonden.

Omdat onze performance draait om mens en natuur, sloten we af met een krachtig gebaar: iedereen die aan het project had meegewerkt, kwam samen op het podium. Een moment van collectieve aanwezigheid — een symbolisch einde, en tegelijk een nieuw begin.

Samenwerking met AFDA

Mira De Mulder

De samenwerking met de AFDA-studenten was over het algemeen erg prettig. Het zijn stuk voor stuk lieve, creatieve mensen. Omdat we binnen een zeer korte tijdspanne tot een project moesten komen, was goede samenwerking essentieel. Dat dit in slechts drie dagen lukte met mensen die we nog nooit eerder hadden ontmoet, was verrassend positief. Het was ook een uitdaging om in het Engels met elkaar te communiceren. Ook daaruit veel geleerd, uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.

Ook buiten de ‘schooluren’ trokken we samen op om iets te eten of te drinken, waardoor we echt een hechte band met hen hebben opgebouwd. Sommigen kwamen ons zelfs uitzwaaien bij vertrek – een mooi gebaar dat veel zegt over de connectie die we in korte tijd hebben opgebouwd.