"Met 'Hopsa Heisasa' vertel ik mijn eigen verhaal, in een magisch-realistisch jasje"
Als de eenzame Willem 'Hopsa Heisasa' zingt, vergeet hij even de wereld om zich heen. De kijker ook, die na verloop van de gelijknamige film helemaal mee kan zingen. "Met 'Hopsa Heisasa' vertel ik mijn eigen verhaal, in een magisch-realistisch jasje", aldus Regiestudent Vincent van den Ouden.
Waarom wou je dit verhaal vertellen in je masterproef?
Vincent: "Op het RITCS had ik nog geen enkele keer iets autobiografisch gemaakt, dus mijn master leek me een geschikt moment om deze keer heel dicht bij mezelf te blijven, maar ook om iets te maken wat ik zelf graag in de bioscoop zou willen zien."
Waarom heb je gekozen voor een kind als hoofdpersonage?
Vincent: "'Children need to see something incomprehensible and they’ll understand it later.' Toen Hayao Miyazaki, één van mijn favoriete filmmakers, dit ooit zei, viel er voor mij veel op z’n plek. Vroeger kon ik als buitenbeentje moeilijk vriendjes maken, dus verzon ik avonturen waarin mij dat wél lukte. Waarom ik dat deed, begreep ik niet, maar het bood troost. Toen ik in Asielzoekerscentra met vluchtelingenkinderen in contact kwam, zag ik dat zij op een soortgelijke manier hun verdriet vorm gaven en realiseerde ik mij dat ieder mens dezelfde verlangen koestert, ongeacht waar hij vandaan komt."
Hoe is het creatieproces verlopen?
Vincent: "Ik wilde graag iets magisch-realistisch maken, waarbij het een hele uitdaging was om een balans te vinden tussen die twee componenten. Ik ben mezelf een paar keer tegengekomen: in het schrijven, maar ook tijdens het crowdfunden en het communiceren met de crew. Maar dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik dichter bij mezelf ben komen te staan in het filmmaken dan ooit tevoren."
Op welke aspecten van je eindwerk ben je het meest trots?
Vincent: "Dat het magische element qua sfeer en vertelling goed uit de verf komt en dat het de mensen in het publiek tijdens vertoningen raakt. Ook ben ik blij met de muziek. Tijdens de montage was ik uitgeput en onzeker over het verhaal, maar toen ik de orkestopnames bijwoonde kreeg ik mijn vertrouwen terug."
Hoe voelt het om af te studeren? Hoe blik je terug op het RITCS?
Vincent: "Heel dubbel. Ik heb veel geleerd op het RITCS, en tegelijkertijd ben ik blij dat ik kan vertrekken. Het was een periode van pieken en dalen en het afstuderen verliep soms moeizaam. Maar juist dan besef je hoeveel je geleerd hebt en dat je kan verder bouwen op die kennis."
