"Ik had nooit kunnen denken dat ik in een operationele gevangenis zou mogen filmen"
Met haar masterproef 'O' probeert Regiestudent Petronella Van der Hallen samen met haar crew de levens vast te leggen van de mannen achter tralies en hun verhaal in een ander, evenwichtiger perspectief te plaatsen. Ze werkte daarvoor samen met de gevangenis van Beveren. Het festivalparcours van haar masterfilm nam alvast een mooie start op afgelopen Film Fest Gent.
Waarover gaat je eindwerk?
Petronella: "'O' brengt je binnen achter de betonnen muren van een moderne gevangenis, waarin je twee gedetineerden en twee cipiers leert kennen. De film toont een wereld waarin het instituut Justitie levens gevangen neemt en het on hold tracht te zetten."
Waarom heb je gekozen voor de arena van de gevangenis van Beveren?
Petronella: "Het was eigenlijk de gevangenis van Beveren dat koos voor dit project. Ik had nooit kunnen denken dat ik in een operationele gevangenis zou mogen filmen, omdat daar normaal gezien nooit fictie opgenomen mag of kan worden. Ik heb ervoor gekozen om het verhaal te vertellen van personages die vastzitten in een systeem dat geënt is op het penitentiair beleid van het einde van de 19de eeuw - een systeem naar waar het gevangeniswezen in België tot op heden nog steeds georganiseerd wordt. Door het te vertellen in een moderne gevangenis van van nog geen zeven jaar oud, is de film alleen al door de setting een kritische reflectie op ons huidig beleid."
Hoe is het creatieproces verlopen?
Petronella: "De film is het resultaat van vier jaar onderzoek. Maar liefst drie jaar lang mocht ik mee deelnemen aan herstelgerichte groepsgesprekken in verschillende Vlaamse gevangenissen. Daar ontmoette ik mensen die me diep raakten. Aan twee mannen heb ik gevraagd of ik me door hun verhaal en door wie zij waren mocht laten inspireren voor de twee gedetineerde personages.
In het laatste jaar heb ik met een groep gedetineerden uit Beveren samengewerkt rond filmmaken: scenarioschrijven, acteren, filmen... Ik mocht ook met de cipiers mee op hun tour. Die uitwisselingen verfijnden het scenario."
Op welke aspecten van je eindwerk ben je het meest trots?
Petronella: "Op het feit dat de film in zijn maakproces al iets kon betekenen voor anderen door het werk dat we samen met de gedetineerden hebben gedaan. En op de co-creatie. 'O' is het resultaat van een artistiek onderzoek samen met een hedendaags componist Pieter Schuermans en modern danser en choreograaf Jason Respilieux naar de mogelijkheid om onze drie media samen het verhaal te laten vertellen in dialoog met elkaar. Dat was best een uitdaging. Net zoals het filmen in een operatieve gevangenis voor cast en crew zowel een privilege als een uitdaging was."
Hoe voelt het om af te studeren?
Petronella: "Ik voel me niet echt afgestudeerd. Dat is een raar idee binnen een artistiek ambt. Maar ik heb wel het gevoel dat ik een master heb gemaakt. Ik heb echt het medium film onderzocht, mezelf als maker en verteller beter leren kennen en ondervonden welke vrijheid en verantwoordelijkheden ik als filmmaker wil opnemen. Daar ben ik de school en vooral enkele lesgevers ontzettend dankbaar voor."
Wat zijn je plannen voor de de komende maanden?
Petronella: "Hopelijk met 'O' een mooi festivalparcours afleggen. En werken aan een nieuwe projecten. Er zijn tijdens de vier jaar die ik binnen de muren van de gevangenis mocht doorbrengen een aantal ontmoetingen geweest met mensen waar ik graag verder mee wil werken om hun verhaal te vertellen."
