PRESENTATIES: doctorandi in de Kunsten stellen hun onderzoek voor
Van 27 tot en met 31 januari staat het RITCS een hele week lang in het teken van onderzoek. De focus van deze onderzoeksweek ligt op FUTURE NARRATIVES, verhalen van de toekomst.
Vier doctorandi in de Kunsten presenteren hun onderzoek.
SOCIAL RECORDINGS I ERNST MARÉCHAL
Er is horen en gehoord worden. Ernst Maréchal omhelst de idee dat, door te luisteren, klank een verschijnsel is dat we zowel beïnvloeden als waardoor we beïnvloed worden.
Hoe kunnen we vanuit het bewust luisteren, het ontdekken van onze (onbewuste) filters ons eigen luisteren openbreken in een luisteren dat ontvankelijker wordt voor het vreemde en het onvertrouwde, datgene wat ons angst inboezemt, wat we onbewust als ruis uitfilteren?
Via de methode van feedbackloops wil Social Recordings op zoek gaan naar de betekenissen die gegenereerd worden in een voortdurend proces van relationeel luisteren. In het proces van zenden en ontvangen ontstaat er een dialogisch netwerk van plaatsen en mensen die naar elkaar luisteren en op elkaar reageren.
Zal het project bijdragen aan het overstijgen van de eigen identiteit en een gedeelde ‘sonische’ ruimte veroorzaken? Een luisterende gemeenschap? Waar alle geluid zich kan manifesteren, waar een vorm van ‘open luisteren’ heerst, zonder discriminatie?
HET AUTOMATON EN DE POP ALS TRIGGER VOOR SOCIALE VERANDERING I LAURA VANDEWYNCKEL
Kan een levenloos object, dat tot leven is gebracht, kan dit ons emotioneel prikkelen, ons aan het denken zetten, ons activeren? Laura Vandewynckel doet onderzoek naar de impact van poppen en automata – dat zijn zelfstandig opererende machines met menselijke trekken – op de nietsvermoedende toeschouwer. Ze onderzoekt of deze wezens, die tegelijkertijd subject en object, actief en passief, iedereen en niemand zijn, ingezet kunnen worden om ons met sociale mechanismen te confronteren.
Het ding dat de pop is, dat daagt ons kritisch denken uit, het wezen dat de pop is, creëert onze emotionele betrokkenheid. Haar onderzoeksterrein is het hybridedocumentaireproject Pharmakoi. Hierin wordt een ‘zondebokpop’ geïntroduceerd bij de leden van een eilandgemeenschap, een object dat hen aanzet om hun eigen rol, als dader en als slachtoffer, in het zondebokmechanisme te bevragen.
THE PERSONAL IS (NOT) POLITICAL I SADDIE CHOUA
Het onderzoek van Saddie Choua is verbonden met de prelude ‘Hoe maak ik beelden over minderheidsgroepen?’ Vanuit haar eigen praktijk als visueel kunstenaar, video-kunstenaar, documentairemaker vraagt ze zich af hoe kunst politiek-emancipatorisch kan werken binnen onze huidige patriarchale, racistische en kapitalistische maatschappij.
Hoe maak je een film die niet alleen een transfer is van informatie zoals bijvoorbeeld in een documentaire maar die ook transformerend is? Een film die niet alleen kennis over de wereld geeft maar ook zelfinzicht genereert? Een film die de eigen positie binnen machtsstructuren duidelijk maakt? Hoe vanuit een subalterne positie anders spreken en verbeelden, of is het net het concept van ‘de ander’ dat ons opsluit in dominante beelden en narratieven?
THE RAIN I ELLEN VERMEULEN
In 2014 maakte Ellen Vermeulen de documentaire 9999, waarin ze enkele geïnterneerden in de gevangenis van Merksplas volgt. De kortfilm Catch – 19 to 25 uit 2017 verbeeldt het werk op de vluchtelingenboot die aangemeerd ligt tussen paal 19 en 15 in de haven van Gent. In Inclusief(2018) volgt ze vier kinderen met speciale onderwijsbehoeften die les volgen in het reguliere onderwijs.
Op dit moment werkt Ellen Vermeulen aan een artistiek onderzoek naar de relatie tussen de regisseur en de Ander, waarbij de focus op de Ander als zogenaamde ‘slechterik’ of ‘bad guy’ ligt. Een tip van de sluier:
Een tafel, vijf stoelen. Een hoop stenen. De ontploffing van een obus. Eén actrice, één beeld.
Stoel 1: een man, zwaargewond uit de strijd gestapt.
Stoel 2: de lege stoel van de martelaar.
Stoel 3: de man, voorovergebogen, net vrij na 26 jaar gevangenis.
Stoel 4: een zieke commandante.
Stoel 5: de dissident.
